Cocaleafs blowen op de incatrail...

Dag lieve mensen!
Inmiddels zijn we een week verder en leer een boel avonturen rijker.
Vorige week zijn we een dag wezen raften, wat erg spectaculair was! Supermooie omgeving en een snelle rivier. Ook hadden we een avontuurlijke gids, die ons allemaal dingen liet doen waardoor de boot omsloeg of we enorme golven over ons heen kregen. Genieten :) de foto´s komen later! (Tot nu toe nog geen computer met cd lade kunnen vinden namelijk…)
En dan natuurlijk de incatrail. Van tevoren keken we er wel een beetje tegenop (ook omdat we allemaal mensen hadden ontmoet die hem hadden gedaan en bijna niet meer konden lopen..) en nu hebben we hem gewoon gedaan! Ben wel een beetje trots op mezelf :)
Vind het moeilijk om de hele ervaring in een kort stukje samen te vatten…hier wordt de incatrail gezien al seen pelgrimstocht en zo voelde t ook (of nou ja, daar heb ik geen eerdere ervaring mee, maar toch :) ). Het is een enorm zware tocht waarbij je echt de strijd aangaat met jezelf. Je zoekt je eigen grenzen op en gaat daar vervolgens overheen…Elke ochtend moesten we tussen 4 en 5 uur opstaan om vervolgens in alle vroegte al te beginnen met wandelen. Elke dag liepen we tussen de 7 en 10 uur. En al hadden we ons beperkt in onze baggage, ook de tas begon na een poosje wel erg zwaar te voelen…Onderweg was het erg veel klimmen en dalen, met tussendoor soms een stukje ´inca flat´ (wat kleinere heuveltjes). We liepen soms stukken door de jungle, maar hebben op de 2e dag ook een pas van 4200 meter overgestoken! Om daar te komen moesten we eerst 5 uur klimmen. Ze hadden traptreden gemaakt, wat opzich heel life is, maar na 5 uur waren we dat ook wel zat…( moet je je indenken dat je 5 uur non-stop de trap op moet lopen..). Maar de uitzichten onderweg waren wel super! Het weer was ook heel verschillend. Sommige stukken liepen we echt te verbranden en soms hadden we onze muts en wanten nodig. Ook 2 dagen heel veel regen gehad, dus was er blij met mn poncho. We sliepen elke nacht met zn 3-en in een koepeltentje…wel een beetje krap…als 1 persoon zich omdraaide, moesten we dat eigenlijk allemaal… maar zorgde wel dat t iets warmer was :) het eten en de tentjes enzo werd gedragen door draggers. Ik heb veel bewondering voor ze! Ze hadden heel wat kilo´s op hun rug en toch haalden ze ons elke dag weer rennend in… als we aankwamen waren de tentjes al weer opgezet en was t eten klaar! Onze groep was ook erg gezellig, dus tussendoor ook nog aardig wat afgelachen! Pabel, onze gids was een erg aardig en kon ook aardig wat vertellen. Tussen door heeft hij een aantal keer een ceremonie met ons gedaan, heel bijzonder! De eerste dag zei hij dat we cocaleafs gingen blowen…we waren even een beetje aan t twijfelen..maar dachten dat t er wel bijhoorde…dus ok … bleek dat we ieder 3 cocablaadjes uit moesten zoeken en daar tegen moesten blazen in alle windrichtingen. Daarna hebben we ze in een kruis gelegd en er een grote steen bovenop gelegd… dit zou ons geluk moeten brengen voor de tocht :) een beetje geluk kon ook geen kwaad trouwens! We liepen soms op smalle glibberige paadjes met daarnaast een enorm diepe afgrond… ook kampeerden we de laatste nacht met de voorkant van onze tent op nog geen 30 centimeter van een afgrond…dan ga je ´s nachts toch liever niet naar de wc…en natuurlijk de hoogteziekte… dat kan best heftig zijn hebben we gezien. Mensen die extra zuurstof nodig hadden of gewoon weer moesten afdalen (je kunt er zelfs dood aan gaan..) wij hadden wel wat problemen met ademen soms…en ook onze darmen zijn een beetje van slag geraakt…
Nou, en dan de 4e dag. voor veel mensen draait daar de hele tocht om.. een beetje overtrokken wat mij betreft, maar toen we eenmaal op het punt waren waar we de machu picchu voor t eerst konden zien, was dat toch wel de moeite waard! Langzaam trokken de wolken weg en konden we het geheel zien! Na 4 dagen bikkelen was het eindpunt in zicht! Daar aangekomen voelden we ons toch wel stoer tussen alle toeristen die die dag met de trein waren gekomen. Wij hadden het echt gedaan!!
Voor een kleine indruk van onze tocht, zie de foto´s: http://s92.photobucket.com/albums/l33/annewoertman/Reis%20Zuid-Amerika%2007-08/inca%20trail/

Inmiddels hebben we cusco achter ons gelaten. Alles bij elkaar een erg leuke stad! Ook hier heb ik nog wat foto´s van: http://s92.photobucket.com/albums/l33/annewoertman/Reis%20Zuid-Amerika%2007-08/cusco/

Gister hebben we de trein genomen naar puno, een stad aan het titicacameer (hoogste meer ter wereld!). We hebben enorm genoten van deze 10 uur durende rit! Gewoon even lekker niets hoeven! Ik heb mn boek uitgelezen, muziek geluisterd, wat geslapen en naar buiten gekeken. Het uitzicht was weer super mooi! En nu dus in puno. Vanochtend puno een beetje verkend, en het ziet er best leuk uit! Lekker in het zonnetje aan het meer gelegen. ´s avonds wordt t hier wel erg koud… we hebben 4 dekens op ons bed en ook een muts en handschoenen zijn dan geen overbodige luxe..maar ja, ook wel goed voor het kerst gevoel! Nog 2 daagjes en dan is het zover!
Ik wil jullie dan ook alvast een hele fijne kerst wensen! Geniet van alle mooie dingen in het leven en vooral ook van elkaar!
Tot snel maar weer!

Veel liefs van mij