Van de tropen naar de noordpool...

SVENSKAR: SE LÄNGRE NER!

fawaka!

hier dan eindelijk weer een teken van leven! het heeft even geduurd… ik ben inmiddels al weer ruim 2 weken thuis! het ‘gewone’ leven is weer begonnen… maar ik zal jullie eerst nog even bijpraten over mijn laatste week in suriname!

zoals ik had verteld zijn we het laatste weekend nog naar galibi geweest. dit plaatsje ligt in het noord-oosten aan de kust, op de grens met frans-guyana. de reis ernaar toe valt best mee; eerst een paar uur met de auto naar albina, vandaar uit verder met de boot. de zee was alleen erg wild, waardoor de boot zo nu en dan erg scheef ging…en wij allemaal behoorlijk nat werden…het weekend in galibi was vooral heel relax: we sliepen in hangmatten aan de zee en hebben veel gezwommen en in de zon gezeten…verder ook nog gevolleybald met de indianen uit het dorpje, carnaval gevierd, een dorpswandeling gemaakt en op zoek geweest naar zeeschildpadden die hun eieren leggen op t strand (behalve een skelet helaas niet gevonden…). op de terugweg nog met een bootje overgestoken naar frans-guyana.. dat was een aparte ervaring…er werd rechts gereden (met peugot’s en renault’s), de huizen zagen er heel frans uit en ze spraken frans…alsof we in frankrijk terecht gekomen waren! alles bij elkaar was het echt een super weekend om de suriname periode mee af te sluiten!

de nieuwe studenten waren toen inmiddels ook gekomen. zij gaan het project van ons overnemen. was best vreemd dat zij er ineens waren, dat betekende echt het begin van het eind…het was een gezellige groep en het was leuk om ze te leren kennen, maar toch was het ook raar, alsof ze ons plekje kwamen inpikken…zo’n huis wordt na 5 maanden echt je thuis en het is toch apart om dat weer af te staan…

verder heb ik ook nog mijn haar laten vlechten samen met jolanda. dat was een hele zit… we zijn om 1 uur begonnen en om 11 uur was ik pas klaar… jaja… je moet er wat voor over hebben! in het begin was het wel even wennen… ik had zo’n grote bos, dat ik het gevoel had dat mijn hoofd telkens naar achteren werd getrokken. en slapen was in t begin ook niet erg fijn… nou ja, inmiddels ben ik t gewend en vind ik het best grappig! (al kriebelt t wel enorm…)

jaa…en toen moesten we naar huis… afscheid nemen vond ik niet leuk…er zijn daar toch wel een paar mensen waar ik een band mee op heb gebouwd…dus dat viel me wel zwaar…en daarnaast moesten we natuurlijk ook afscheid nemen van suriname…wanneer je weer terugkomt weet je niet.. en dat is wel een raar idee…ik ben van suriname gaan houden en ik voel me er fijn…het leven is een stuk relaxer en van de zon en het warme weer wordt je vrolijk!

maar ja…aan alles komt een einde…en daarom vertrokken we op 1 februari weer richting huis…onderweg erg veel turbulentie gehad, maar verder is alles goed gegaan… wel was er een enorm strenge controle, zowel op schiphol als in paramaribo…we werden gefouilleerd…tassen werden open gemaakt, laptops moesten aan, een heleboel keer door de scan en op schiphol stonden 10 man bewapende marechaussee met drugshonden…jaja…welkom in NL! eenmaal door de douane was het erg leuk om iedereen weer te zien! naast mn familie waren ook sanne en mn huisgenootjes manon en karlijn nog gekomen! toen ik daar stond besefte ik wel dat het avontuur nu echt afgelopen was…hmm… nou ja, ik ga gewoon weer op zoek naar een nieuwe uitdaging!

eenmaal thuis had ik het vooral erg koud… ik heb hele dikke kleren aangetrokken en sliep onder 3 dekens…de dag erna gelijk meegegaan op YFU-kamp (voor de mensen die t niet weten: ik ben met YFU een jaar naar zweden geweest en doe nu vrijwilligerswerk voor hen) en op zondag mn spullen weer verhuisd naar zwolle. want maandag begon het harde leven gelijk weer: ik moest het 1e uur al op school zijn…

inmiddels zijn we 2 weken verder en ben ik al best aardig gewend aan het leven hier. het lijkt alsof het al heel lang geleden was dat ik in suriname was. ik vind het heel leuk om iedereen weer te kunnen zien. en ’s avonds weer gewoon over straat te kunnen fietsen. toch mis ik het leven in suriname wel…het valt nu ineens heel erg op hoe gestresst het leven in NL eigenlijk is, hoe materialistisch de mensen zijn en hoeveel eisen er aan je gesteld worden. ik heb nog geen zin om daar weer aan mee te doen… doe voorlopig in ieder geval nog geen horloge om :)

suriname was een bijzondere ervaring! ik heb er veel geleerd op allerlei gebieden…ik heb er heel veel lol gehad, enorm genoten, maar soms ook moeilijke tijden gehad…in gedachten ben ik de afgelopen 5 maanden veel bij ilja geweest (en ik heb regelmatig het gevoel gehad dat hij ook bij mij was)…wanneer je ziet hoe mooi het leven kan zijn, is het moeilijk om te begrijpen dat iemand daar niet meer aan deel wil nemen….ik weet hoe graag hij zo’n reis had willen maken…dat maakt het dubbel…maar het heeft er ook voor gezorgd dat ik me er van bewust was hoe bijzonder het was wat ik allemaal meemaakte. een verlies verwerken zo ver van huis is best moeilijk… ik ben dan ook heel dankbaar dat ik zulke lieve huisgenootjes had, die er altijd voor mij waren!

ik wil iedereen bedanken voor alle steun, lieve berichtjes en post de afgelopen 5 maanden! het was heel fijn om te merken dat er zoveel mensen met je meeleven!

voor de laatste keer: bigi brasa!

heb ook nog wat foto’s online gezet! zie: http://s92.photobucket.com/albums/l33/annewoertman/Suriname/laatste%20foto%20s/


fawaka!
äntligen ett livstecken ifrån mig igen! jag är hemma nu, jag kom hem för 2 veckor sen…nu har det vanliga livet börjat igen… men först ska jag berätta lite om min sista vecka i surinam!

min sista helg har jag varit i galibi, en lite by i norra-östra delen av landet. det ligger vid kusten alldeles vid gränsen till fransk-guyana. denna trip var huvudsakligen väldigt relax! vi bodde på stranden och har badat och solat mycket. annars har vi vandrat runt i byn, spelat volleyball med indianerna som bor där och letat efter sköldpaddor som läggar sina ägg på stranden…tyvär hade vi ingen tur med det… har också varit en sväng i fransk-guyana, det var en konstigt upplevelse…det kännde precis som att vara i frankrike…dom pratar franska, kör på högersida, byggnader såg franska ut…
helgen var en väldigt bra avslutning av mitt surinam-ävontyr!

jag fick också flätor i mitt hår! de tog väldigt lång tid… vi började vid kl. 1 och var färdiga kl. 11… jaja…i början känndes det valdigt konstigt, men nu tycker jag det är ok. fast det blir säkert skönnt att igen kunna dra handen genom håret sen!

att ta avsked var inte lätt…jag tycker om landet och människorna…atmospheren som finns i surinam är väldigt avslappnad och jag känner mig bra vid den. och så blir man glad av det varma vädret. men men… allt har ett slut…så den 1 februari åkte jag hem igen…allt gick bra, fast det var mycket sträng kontroll på båda flygplatser… det har att göra med drogorna som folk ofta försöker ta mellan dom båda länder…
på schiphol var det kul att se alla igen! några av mina vänner hade också kommit för att hämta mig!

hemma hade jag det väldigt kallt…vi fick faktiskt också snö… jag hade 3 täcke på min säng för att inte frysa.. dagen efter åkte jag direkt på YFU-läger…och på söndag har jag flytat mina saker till zwolle igen…eftersom det vanliga livet skulle börja på måndag igen… jag fick vara på skolan 8.30…

nu, 2 veckor senare, känns det som det var länge sen jag var i surinam…jag har vänjat mig vid det holländska livet igen och tycker att det är väldigt kul att kunna träffas alla (förutom er…) så ofta jag vill. men jag saknar det livet jag hade i surinam…först nu ser man hur stressigt folk här hemma lever och hur manga krav man har på sig…

surinam var en mycket speciell upplevelse! jag har lärt mig mycket…jag har haft det väldigt kul, har njutit mycket, men har också haft svåra perioder…i mina tankar har jag dom senaste 5 månader ofta varit vid ilja…( och jag har kännt att han också var nära mig ibland)… när man ser hur fint livet kan vara, är det svårt att förstå att nån inte längre vill leva det livet…jag visste hur gärna han hade gjort en sån resa…och det gjorde det väldigt dubbelt att själv göra den…men det gjorde också att jag var mycket mer medveten om hur speciell resan jag gjorde var…det är inte lätt att bearbeta sorgen om honom…så jag är väldigt tacksam för att jag hade såna snälla människor i mitt hus, som alltid var där för mig!

jag vill också tacka er, för alla snälla mejl jag fick. det känndes väldigt skönt att upptäcka att det finns så många människor som tänker på en! tack så mycket!!

för sista gången: bigi brasa!!

har placerad några bilder på nätet igen: http://s92.photobucket.com/albums/l33/annewoertman/Suriname/laatste%20foto%20s/